سلام، اولین كلمه احترام‌آمیز در برخوردهای اجتماعی است كه هیچ زحمت و دردسری برای گوینده آن ندارد، ولی آثار ارزشمند فراوانی دارد. چه بسیار دوستی‌های ارزنده و گران‌بهایی كه در پرتو سلام آغاز شده است.
در آداب اسلامی، سلام به اندازه‌ای اهمیت دارد كه رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید: به كسی كه بدون ادای سلام، لب به سخن گشود، جواب ندهید.
سلام كردن نیز آدابی دارد كه رعایت آن، آثارش را بیشتر می‌كند.
سلام كردن، مستحب و امری دلخواه است. هركس می‌تواند اول سلام گوید و از ثواب آن برخوردار شود، ولی بهتر است مراتب آن رعایت شود. امام صادق(ع) می‌فرماید: كوچك بر بزرگ، رهگذر بر نشسته و گروه اندك بر گروه بزرگ سلام كند.
نکته مهم در سلام کردن اینجاست که سلام کردن فرد را بزرگ می کند، نه کوچک. وقتی به فردی سلام می کنیم، به او احترام گذاشته ایم و به طور غیر مستقیم می گوییم که برای او ارزش قائل هستیم.
متاسفانه بسیاری از افراد ارزش سلام کردن را نمی دانند. وقتی به فردی سلام می کنیم و آن فرد جواب سلام را نمی دهد، هم به ما بی احترامی کرده و هم خودش را کوچک کرده است. حتی اگر معلم یا بزرگتر از ما باشد! پس چه بهتر است که همه ی افراد جامعه به یکدیگر سلام کنند و این را فقط وظیفه ی دیگران ندانند.