آفات خطرناك زبان‏

كتاب‏هاى مهم اخلاقى آفات زبان را در بيست مورد شمرده‏اند، و در محور هر يك از آفات به شرح و بسط مسئله اقدام كرده‏اند. در اين مقال به ذكر عناوين بيست گانه اكتفاء كرده و تفصيل آن را به مطالعه و تحقيق خوانندگان واگذار مى‏كنيم:
1- سخن گفتن، در چيزى كه سود و منفعت براى شنونده ندارد.
2- اضافه و زيادى گفتن در حدى كه، باعث رنج و زحمت ديگران شود.
3- باطل گفتن.
4-مراء و مجادله كردن.
5-پيچيده و مغلق گفتن، در حدى كه مستمع نتواند از گفتار استفاده كند. به تعبير ديگر: هنرنمايى كردن براى نشان دادن شخصيت علمى خويش.
6-فحش و ناسزا و بد گويى.
7- بى جا لعنت كردن مردم.
8- غنا.
9- شوخى.
10- مسخره و استهزاء كردن مردم.
11- سخن گفتن به صورتى كه در مردم ايجاد دشمنى كند.
12- فاش كردن اسرار مردم.
13- وعده دروغ.
14- دروغ.
15- غيبت.
16سخن چينى و نمامى.
17 دو زبانه بودن.
18 تعريف و تمجيد و مدح بى‏جا يا تملق گويى.
19سئوال بى مورد.
20 تهمت.